Het Gilgamesj-epos is één van de oudste geschreven teksten ter wereld, in spijkerschrift, op kleitabletten. Gilgamesj was koning van Oeroek in 2700 voor Christus. Hij was een slechte koning; machtig en 'wild als een stier'. Hij liet geen enkele vrouw met rust en wilde elke dag vechten met een andere man. Het volk is hem al snel behoorlijk zat. Een god wordt aangeroepen en die schept Enkidoe; een natuurmens en evenbeeld voor Gilgamesj, om hem bezig te houden. Enkidoe groeit op tussen de gazellen, wordt verliefd op een mensenvrouw en krijgt normen en waarden. Als Gilgamesj zijn recht voor de eerste huwelijksnacht opeist bij een bruiloft komt het tot een gevecht tussen die twee. Enkidoe wint en ze worden boezemvrienden. Mooi toch.

Daarna volgen er allemaal heldenverhalen waarin ze samen monsters verslaan en hemelstieren. Maar dan sterft Enkidoe. Gilgamesj (onmetelijk verdrietig over het verlies van zijn vriend) aanschouwt zijn eigen sterfelijkheid. Hij keert gelouterd en bescheiden terug naar Oeroek en wordt eindelijk een goede koning voor zijn mensen. Einde.

Het Gilgamesj-epos gaat over de ontwikkeling van de mens: van matriarchale naar patriarchale tijd. En wat ons nu verschilt van de dieren. 
Volgens Lisette van Thooft (Jezus & Maria Magdalena) is dat het volgende:

1. Sterfelijkheid (Gilgamesj beseft dat hij sterfelijk is en wil alleen nog maar een goede koning zijn voor zijn volk. Dat laatste brengt hem weer onsterfelijkheid maar dat weet ie dan nog niet:)
2. Taal. Wie woorden kent, kan zich iets verbeelden.

Mensen kunnen dingen verzinnen, maken. Taal is het druppeltje God in ons. Taal en verbeeldingskracht is wat ons mensen maakt. Taal en Verbeelding is het begin van alles! Bezuinigingen daarop het einde van alles.

Noot: tijdens een oorlog en een grote brand zijn de Gilgamesj kleitabletten per ongeluk gebakken (als in een oven), bewaard gebleven onder het puin, duizend jaar later pas gevonden en als 'bijvondst' van de werkelijke schat naar galeriën over heel de wereld verkocht voor een appel en een ei. Toen eind vorige eeuw bekend werd hoe belangrijk ze waren, was het nog een hele klus om ze allemaal weer terug te vinden en bij elkaar te brengen